بازسازی تمدن اسلامی
هرگاه واژه ی بازسازی تمدن اسلامی را بیان میکنیم، ازعان بر آن داریم که جامعه ی اسلامی جامعه ای موفق و پیروز در عرصه ی رنساس و تولید علم دانسته ایم و دوره ای از تاریخ را عصر قدرت تمدن اسلامی پنداشته ایم.البته تمدنی که در دوره ای از تاریخ وجود خارجی داشته و در زمان معاسر در دوره ی نقاهت و ضعف به بقای خویش ادامه میدهد.
دلایلی که بر این موضوع ذکر شده خود بهترین دلایل قدرتمند بودن اسلام در زمینه های نظریه پردازیهای تئوریک و ایدئولوژی فرا انسان گرایی و متافیزیک در علومی چون: علوم تجربی،علوم فلسفی،علوم نظامی،جامعه شناسی،شهرسازی،ریاضیات،نجوم و علوم سیاسی و کارگزاری و علوم پزشکی است و آنچه بر تاریخ دانان غربی و اسلامی واضح و اذعان شده است مفهوم تمدن قدرتمند اسلامی بر مبانی و جهتگیری های اسلامی و همراه با مضمون دینی است.و این همان حقیقتی است که همیشه توسط جهال و افراط گرایان مسیحیت سیاه نمایی شده است.
جامعه ی اروپا بر پایه و اصلوب دوران وسطی بسیار بی فرهنگتر از آن چیزی بوده است که ما تصور میکنیم.کسانی که خود را مدعی تمدن میخوانند و امروز اسلام و طرفدارانش را به افراط گرایی و تروریسم محکوم میکنند خود به درستی مفهوم واژه ی امپریالیسم و تروریسم را میدانند و از آنجا که این واژه ها اصطلاحاتی فرانسوی هستند خود دال بر جامعه شناسی قهار و ماهر غرب مبتنی بر ساختار شکنی و شیوه ی اجرای اهداف امپریالیسم استعماری طبق ارزشهای ناسیونال یا همان ملی گرایی افراطی را در گوش جهانیان دادرس است.
البته تنها برخی مورخان مغرض اروپایی چنین عقیده ای دارند اما به گواه تاریخ چه در جهان مسیحی و چه در جهان اسلام عقیده ی وجود تمدن اسلامی را به طور کامل پذیرفته اند.اما نباید فراموش کرد که مشتی خرافه گاهی چنان جامعه ای را دربر میگیرد که همه گیر شده و به سختی امکان بازگشت حقیقتی تلخ فراهم میشود.البته حقیقتی که برای اذهان تحمیل شده ی غرب به تلخی زهر است و برای مسلمانان به شیرینی شکر
نتیجه و جمع بندی
تاریخ علم،شاهد ظهور تمدن اسلامی بعنوان تمدنی پویا در همه عرصه های علمی و فرهنگی است.همه مسائلی که پیش از این گفته شد توصیفی از گذشته زرین و افتخار آفرینی مسلمانان در عرصه های گوناگون فکری بود.اما آنچه امروز شاهد آن هستیم شکست سختی است که امت اسلام در این برهه تاریخی متحمل شده است و امروز تشنه آن است که حقیقت خود را شناخته و با دوری از افراطی گری ها آینده پیش روی خود را با نگاهی بازتر و روشن تر مشاهده کند.بازگشت به اندیشه های فقه اسلام ناب که توسط امام جعفر صادق علیه السلام تدریس شده است میتواند زمینه ای برای یک حرکت عظیم باشد تا دیگر شاهد شکست و افول یک نهضت علمی دیگر نباشیم.
امروز امت اسلام باید با کولباری از تجربه هایی که از این اشتباهات بدست آورده است به سمت تولید علم در حرکت باشد و تجارب خویش را در جهت حراست از نظام تولید علم خویش به کار گیرد.*