مقدمه ای بر عدالت اجتماعی
از جمله آرزوهای آدمیان در طول تاریخ، اندیشه ایجاد یک جامعه ایده آل و با حکومتی عادلانه بوده است که در سایه آن مجموعه نیازهای طبیعی و فرهنگی همه افراد، به نحو شایسته تأمین گردد.
در این زمینه در لابلای مطالب اجتماعی تمامی مکاتب اعم از مادی و الاهی بحث های زیادی بچشم میخورد. گذشته از آن زمامداران جوامع بشری همواره در تبیین و تشریح اهداف و تلاشهای خود اظهار داشته اند، که هدفی جز بنیانگذاری یک جامعه سالم بدور از هر گونه تبعیض و بی عدالتی ندارند. مردم هم همیشه، به امید تحقق یک چنین جامعه ای، با تمام امکانات خویش به یاری آنها برخاسته اند، با این حال، شواهد تاریخی حکایت از آن دارد که تا امروز بشر در این خواسته موفق نبوده است، امّا در عین حال نه تنها از فکر ایجاد یک جامعه آرمانی منصرف نشده بلکه در هر زمانی بیش از پیش از طریق بسیج سرمایه های مادی و معنوی خود با عزمی راسخ تر آن را دنبال کرده است.
عدل را میتوان یکی از اصول پنجگانه تشیع دانست که آن را در فلسفه شیعه با عنوان "عاملی که هر چیز را در جای خود قرار میدهد"عنوان شده است.عدالت را میتوان همان دادگری یا داد دانست.که طبق آن هر چیز به صاحب آن تعلق میگیرد. "داد" و "بیداد" دو کلمه دو عنوان مخالف یکدیگر اند که در واقع همان "قضاوت عادلانه " و "قضاوت ناعادلانه" است.اما عدالت به معنای مساوات مطلق نیست که در ادامه آن را بیان میکنیم