تحلیل فتنه88/بخش2:مقایسه شیوه اختشاشات سالهای ابتدایی انقلاب با اختشاشات سال 88

تحلیل فتنه88/بخش2:مقایسه شیوه اختشاشات سالهای ابتدایی انقلاب با اختشاشات سال 88
بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی توطعه استکبار جهانی علیه امت حزب الله آغاز شد.چند روز پس از پیروزی به گزارش صدا و سیما،افراد مسلح به ساختمان جام جم حمله کردند و قصد تصرف آن را داشتند.در صورت موفقیت آمیز بودن این توطعه که با هدف در دست گرفتن رسانه ملی ایران صورت گرفت ممکن بود فتنه بزرگی در کشور به راه بیفتد که به لطف و عنایت خداوند با حضور مردم و حرکت سیل جمعیت به سمت جام جم خنثی شد و عوامل مزدور نتوانستند کاری را از پیش ببرند.
خبرهایی نیز حاکی از حمله تروریستی و مزاحمت برای اشخاص سرشناس و شخصیت های معتبر انقلاب شنیده میشد.نا امنی در جامعه بیداد میکرد و روزانه ده ها گزارش مرگ در اثر تیر اندازی و ضربات چاقو و قتل و غارت فقط در تهران از پزشک قانونی دریافت میشد که پس از برسی هایی که به عمل آمده از این مسئله مشخص میشد که همه کسانی که با ظاهر دینی یا انقلابی در جامعه حضور دارند در نا امنی به سر میبرند.مردمی که به دست عوامل ناشناس کشته میشدند ائم از اعضای کمیته انقلاب،روحانیون یا افراد عادی کوچه و بازار همگی از ظاهر دینی و انقلابی برخوردار بودند.در همان سالها بود که بسیاری از جوانان کمیته انقلاب که بهترین دوران زندگی خود را برای حفاظت از جان و مال و ناموس مردم صرف میکردند،مورد حملات تروریستی افراد ناشناس قرار میگرفتند.
یکی دیگر از اقداماتی که ضد انقلاب به خاطر آن حاضر به متشنج کردن اوضا بودند به خیابان کشیدن جمعی به بهانه های واحی و مزحک بود.برای مثال تظاهرات های مزحک و غیر قانونی برگزار شد حکایت از تکیه دشمنان بر این شیوه برای تحت فشار قرار دادن حکومت داشت.البته در آن سالهای پیروزی انقلاب مشکلات عدم وجود امنیت یا گرانی ها و کمبود کالا امری طبیعی بود.چرا که هر انقلاب بزرگی که به وقوع میپیوندد تا سالها بعد آثار آن در سیمای شهر ها ظاهر و پای برجاست.در آن سالهای اول انقلاب بسیاری از اعضای سازمان مجاهدین به راحتی در شهرها تسلیحات سبک و سنگین نظیر مسلسل و دوشیکا حمل میکردند که البته در آن موقع چندان غیر طبیعی نبود.یا اقدامات تندی با قانون شکنان میشد که البته به جای خود صحیح و به جا بود.این مشخص است که اقداماتی نظیر ترور های گسترده تظاهرات های واحی و مزحک و غیر قانونی،حملات مسلحانه و توطعه ها و کودتا ها و خطرات احتمالی که از برخی سران ارتش مخلوع پهلوی مشاهده میشد مستلزم رژه های خیابانی سربازان یا حمل اسلحه توسط افراد کمیته و البته اقدامات تند رو وار با عوامل قانون شکن بود.در هر کشوری که کار به نا امنی و ترور و اختشاش بکشد،فضا امنیتی و نظامی خواهد شد و برخورد های تندی با قانون شکنان و تجاوز کاران به جان و مال مردم صورت خواهد گرفت.
دشمنان نیز در صدد بودند تا اوضاع را آنقدر نا امن جلوه دهند تا حکومت فرسوده و ناتوان و مردم خسته و بی رمق شوند.همه این توطعه ها با استقرار نظام جمهوری اسلامی و اقتدار روز افزون آن و تبدیل شدن آن به یک قدت منطقه ای و قدرت اثر گذار فرامنطقه ای ،یکی پس از دیگر خنثی شد و پس از 30 سال توطعه و جنگ،دولت ها توانستند امنیت را تامین نمایند که با یک مقایسه مقطعی این تفاوت به راحتی احساس میشود.
توطعه دشمن در جهت اختلال در امنیت ملی و خسته کردن ملت از حکومتی که خود آن را بوجود آورده اند،همچنان و با قدرت بیشتری ادامه دارد.شیوه کاری که دشمن ضد انقلاب و حامیان اجنبی آنها در سال 88دنبال کردند حکایت از توسل آنها به الگویی تازه داشت.الگویی تازه که با شیوه های قبلی نظیر ترور و اختشاش در هم آمیخت و یک آتش گسترده را در کشور شعله ور کرد.ضد انقلاب پس از سالها تحریم انتخابات و اقداماتی نظیر دعوت به راهپیمایی ها و روبرو شدن با عدم استقبال مردمی دریافتند که کسی از آنها پیروی نمیکنند.باید این مسئله را مورد توجه قرار داد که مردم به مشتی خوش گذران فاسد آن طرف مرز که تا گردن در رفاه غرق شده اند اعتماد ندارند.حتی اگر کسی مخالف حکومت هم باشد هیچگاه یک وطن فروش را رهبر خود قرار نمیدهد.آنچه سال هشتاد و هشت شیوه جدید کاری برای برهم زدن اوضاع شناخته شد شیوه ی دروغ پراکنی ها و فریب ها بود.آنچه کشور و توده ها را به آتش کشید و بسیاری از منابع مادی و معنوی کشور را به قهقرا برد ،دروغ ها و فریب هایی بود که با هدف قدرت طلبی صورت گرفت.شیوه ای که البته ظاهری کاملا انقلابی و دینی داشت اما از کنترل رهبران این جریان فریب خارج شد و کشوری را به آتش کشید.گرچه رهبران این جریان افراد با سابقه انقلابی و مدعیان پیروی از خط امام و شهدا شمرده میشدند اما از یک زمانی این افراد کنار زده شدند و آنچه رهبری این جریان را در دست گرفت ریشه در خارج از مرزها داشت.
نتیجه:بنا به آنچه از مقایسه بحران های امنیتی اول انقلاب با بحران امنیتی سال88 بدست می آید این قضیه است که نشان میدهد شیوه جدید دشمن شیوه فریب توده هاست و تنها راه شکست این شیوه،آگاهی رساندن به عموم جامعه بالاخص آگاهی رسانی به خواص و رهبران است تا در شرایط فتنه و توطعه هایی که در آینده ممکن است اتفاق بیفتد راه از چاه بازشناخته شود و کسانی شرمسار ملت نشوند که چرا راه را گم کردند و راه خیانت به کشور را در پیش گرفتند.