مذاکرات هسته ای/قسمت9:عوامل تمدید 7 ماهه/چرا توافق دو مرحله ای یک توطعه است؟

مذاکرات هسته ای فصل 2/قسمت اول:عوامل تمدید 7 ماهه/چرا توافق دو مرحله ای یک توطعه است؟

با روی کار آمدن دولت یازدهم و تغییر استراتژی سیاست خارجه ایران و مجوز رهبری برای مذاکره مستقیم با 5+1 و امریکا دوران جدیدی از مذاکرات برسر برنامه اتمی ایران برای دولت جمهوری اسلامی آغاز شد.البته این به منظور شروع از صفر نبود چرا که فرسایشی شدن مذاکرات در گفت و گوهای سعید جلیلی و 5+1 توسط شش کشور تجربه ای بود که مسوولان ایران انگیزه ای برای روبرو شدن دوباره با آن را نداشتند و حصول توافق و برداشتن همه تحریم ها در دستور کار ایران قرار گرفته بود.
این انگیزه که به اعتقاد برخی نشات گرفته از شعارهای تبلیغات انتخابی دکتر حسن روحانی بوده است،تا کنون با جدیت تمام دنبال شده است و همچنین با حمایت قاطع رهبری توانسته است موفقیت های بسیاری در حوزه دیپلماسی کسب نماید.البته در این خصوص نظر دیگری هم وجود دارد که روند مذاکره با امریکا از اواخر دوران چهار سال دوم ریاست جمهوری دکتر محمود احمدی نژاد آغاز شده بود و به نوعی سیاست کلی نظام به شمار می آمد تا به نوعی دولت بتواند با سر و سامان دادن اوضاع داخلی و ناکام گذاشتن توطعه های احتمالی با دست دادن با امریکا دستکش مخملی را از پنجه چودنی بیرون بکشد تا همگان ماهیت واقعی دولت ریاکار ایالات متحده را به درستی درک کنند تا این امر خود موجب لغو تحریم های غیر قانونی شود.
اکنون با گذشت نزدیک یک سال و نیم از آغاز مذاکرات،تجربیات فراوانی بر تجارب قبلی افزوده شده است.
اولین نتیجه جدی مذاکرات با شش کشور را باید توافق ژنو دانست.توافق ژنو را نمیتوان یک موفقیت دیپلماتیک به حساب آورد البته این را میتوان قدمی برای حصول به توافق نهایی به حساب آورد که البته امری مثبت بود نه یک موفقیت دیپلماسی یا یک شکست
اما باید پذیرفت در جریان توافق ژنو مسائلی پیش آمد که حصول به توافق را کمی سخت تر نمود که از آن جمله میتوان تداخل این مذاکرات با تکنلوژی پیشرفته موشکی ایران یا نزاع ایران و امریکا بر سر ائتلاف ضد داعش و یا تداخل این مسایل با جمایت های قاطع و علنی ارتش بدون مرز ایران(سپاه پاسداران)از منافع کشور در لبنان و سوریه و عراق و حتی حمایت از گروه مقاومت جهاد اسلامی و مقاومت که در جنگ با اسراییل امنیت اسراییل را زیر سوال بردند نام برد.البته اینها تنها عوامل ظاهری و جزئی در برهم زدن روند عادی مذاکرات به شمار میرود و مسئله اصلی تداخل هدف مذاکرات یعنی رفع تحریم ها با هدفی جعلی یعنی حفظ امنیت اسراییل است که به نوعی با عوامل گفته شده رابطه دارد.درواقع اسراییل را میتوان اصلی ترین عامل بر هم زدن مذاکرات دانست هرچند اصلی ترین حامی اسراییل در بین شش کشور ایالات متحده به شمار میرود.
به دلایل مذکور توافقنامه ژنو نتوانست منجر به یک توافق جامع شود بلکه تنها نتیجه آن تمدید هفت ماهه این معاهده بود که مورد اتفاق نظر ایران و شش کشور واقع شد.
اما امروز مسئله هسته ای ایران آشکار تر از پیش خودش را نشان میدهد.امریکا از طرفی همه توانش را بر این داشته است تا ایران را وادار به پذیرش توافق نامه دو مرحله ای کند.این در حالی است که رهبر انقلاب در جمع کارکنان نیروی هوایی ارتش پرده از این توطعه امریکا برداشتند و توافقنامه دو مرحله ای را تفکری شیطانی معرفی کردند که همان روند پیش از مذاکرات را دنبال میکند.درواقع امریکا به دنبال این است که با تحمیل یک توافقنامه دو مرحله ای از طرفه از عمل به توافقات مرحله اول شانه خالی کند و از طرف دیگر مذاکرات مرحله دوم را تا میتواند تا زمنی که بخواهد به طول انجامد و ایران را وارد بازی جدید فرسایشی کند.
در مقاله شماره 2 در خصوص تاثیرات فرسایش شدن مذاکرات و تحلیل شرایط احتمالی صحبت خواهیم کرد.