بازشناسی انگیزه وزیر امور خارجه امریکا از تهدید به ترک میز مذاکره

جان کری وزیر امور خارجه امریکا به تازگی در اظهار نظری ازعان کرده است که در صورت زیاده خواهی ایران و تکیه ایران بر اهداف خود،میز مذاکره را ترک خواهد کرد.

این سخن وزیر امور خارجه امریکا خود گویای دو واقعیت در انگیزه این دولت خبیث است.اولا ازعان جان کری به این که ممکن است میز مذاکره را ترک کند نوعی دهن کجی به کشورهای اروپایی است.امریکا یکی از شش کشوری است که گفت و گوهایی را با ایران آغاز کرده اند و تحدید امریکا نوعی تهدید دوجانبه محسوب میشود چرا که امریکا میداند اگر سایر کشورها را وادار به زیاده خواهی از ایران نماید احتمال تسلیم ایران بیشتر خواهد بود.ثانیا این تهدید شامل ایران خواهد شد که به گفته کری زیاده خواهی ایران ترک مذاکرات توسط امریکا را به همراه خواهد داشت.

کری مدتی پیش در یک مصاحبه خبری اینگونه بیان میکند که گویا کشورهای اروپایی بیشتر از امریکا انگیزه رابطه با ایران را دارند.چرا که از طرفی این تحریم ها به این کشورها خساراتی را وارد آورده است و از طرف دیگر حل این بحران موحب افزایش اعتبار این کشورها میشود.جان کری میگوید کشورهای اروپایی به روشنی از فضای آماده ایران برای سرمایه گزاری آگاهی دارند.

همه این مسائل نشان میدهد که آنچه تاکنون مانع رسیدن هفت کشور به اجماع شده است ایالات متحده بوده که ادامه این روند اوضاع را بیش از پیش پیچیده خواهد ساخت.

اما من فکر میکنم آنچه جان کری گفته است نوعی گردن کشی باشد که با هدف ترساندن مستقیم ایران و تهدید غیر مستقیم کشورهای اروپایی صورت گرفته است.این مسئله روشن است که چنانچه پنج کشور دیگر توقعات خود را افزایش دهند و فشار بر ایران را بیشتر کنند و در زیاده خواهی با امریکا همراهی نمایند احتمال تسلیم ایران بیشتر خواهد شد.

اما در هر صورت این حقیقت واضح است که امریکا هیچ وقت میز مذاکره را ترک نخواهد کرد چرا که این مسئله موجب رسوایی ایالات متحده خواهد شد و به نوعی این دولت به همگان اعلام خواهد کرد که از منطق مذاکره برخوردار نیست.اما اگر قرار باشد امریکا به مذاکرات پایان دهد قطعا به گونه ای رفتار خواهد کرد که در سال1384 رفتار نمود.یعنی مذاکرات را به گونه ای غیر مستقیم بر هم بزند تا ایران با پای خود از اتاق مذاکره خارج شود.

اما من فکر میکنم بهترین راه برای ایرانی که بخواهد ترک میز مذاکره کند استفاده از شیوه ای است که احتمالا امریکایی ها به آن عمل خواهند کرد و با به راه اندازی یک تشنج لفظی خواهند پرداخت تا خشم دولت ایران را بر انگیزند.به گونه ای ممکن است مشاجره لفظی بین ایران و امریکا به بیشترین حد خود برسد اما هیچگاه ایران نباید میز مذاکره را ترک کند.البته این یک قاعده کلی نیست چرا که رفتار و تشنج آفرینی امریکایی ها مسئله ای است که مصلحت را بر مسوولان ایرانی نشان خواهد داد و شاید مصلحت بر ترک میز مذاکره باشد که اگر هم اینگونه باشد بسیار بعید است که گفت و گوها برای همیشه ملغی شود و احتمالا پس از مدتی دوباره از سرگرفته خواهد شد.همانند آنچه در سال 1384 رخ داد و ایران برای مدتی میز مذاکره را ترک نمود.