دولتی که ژنرال السیسی تشکیل داده است تاکنون از هیچ نظری با دولت ایران همخوانی نداشته است.اما با این حال نظامیان مصر سعی کرده اند ایران را از وجه خاصی مورد توجه قرار دهد.السیسی قصد دارد با نگاه محتاطانه به ایران،تا جایی که میتواند از تقابل با این کشور و همپیمانان این قدرت منطقه ای و همه منافع مادی و معنوی شیعیان دوری نماید و ضمن تلاش برای تمرکز قدرت برای ایجاد خدشه به بدنه اخوانی ها،حکومت خود را بیش از پیش تثبیت کند.
حکومت نظامیان مصر هدفی متفاوت از دولت حسنی مبارک را دنبال نمیکند.همانگونه که حسنی مبارک در مواجهه با ایران روند احتیاط را در پیش میگرفت،به نظر میرسد لسیسی نیز چنین سیاستی را دنبال میکند.این مسئله نیز واضح است که دولت مصر با تحرکات مثبت حزب الله علیه اسراییل موافقتی ندارد و از این رو سعی دارد به نوعی مقابل نفوذ حزب الله و اندیشه انقلاب اسلامی و مردم سالاری در منطقه بایستد و این کار را اغلب با تحت فشار گذاردن غزه و گروه های مقاومت دنبال میکند.به نظر نمیرسد السیسی رویکرد خاص منطقه ای در سر داشته باشد بلکه اینطور تصور میشود که مصر به اندازه کافی درگیر مشکلات گوناگون است و تلاشهای السیسی برای تحت فشار گذاشتن غزه و روابط نسبتا خصم آلود با ترکیه و قطع رابطه با مخالفین دولت سوریه همه زمینه ای برای منزوی کردن اخوانی ها و تحکیم پایه های حکومت نظامیان در مصر بوده باشد.دولت ژنرال های مصر تاکنون توانسته است با سرکوب خونین اخوانی ها و محاکمه یک به یک عوامل آنها و اعدام چند تن از رهبران اخوان المسلمین مصر،قطع رابطه با مخالفین دولت سوریه که اغلب گرایش به اخوان المسلمین دارند ،این گروه اسلام گرا را بیش از پیش تحت فشار قرار دهد که البته مقصر این امر تنها خود اخوانی ها هستند.نظامیان مصر تاکنون هر آنچه برای تحت فشار قرار دادن غزه انجام داده اند به دو جهت بوده است.اول به این جهت که زمینه انزوای اسلامگرایان مصر را فراهم نمایند و دوم آن که به نوعی از رویارویی با اسراییل پرهیز کرده و به وجه دیگر خود را بعنوان افرادی پایبند به پیمان نامه کمپ دیوید نشان دهند که همه این عوامل تاکنون خود عامل اصلی حمایت های امریکا از ارتش مصر بوده است.
روابط دولت مصر با ایران در حال حاضر روابطی حداقلی است و هدف از این رابطه تنها مصرف داخلی مصر است.مصری ها سعی کرده اند تاکنون خود را هم جهت با کشورهای مردم سالار و بیگانه ستیز نشان دهند اما تنها وجه مشترک آنها با این کشورها در نوع عملکرد دستگاه دیپلماسی بوده است.من فکر میکنم دولت مصر تا حدودی دیپلماسی صلح جویانه خود را تقویت کرده است که بتواند حداقل بهانه ای به دست مخالفین خود نداده باشد و تا حدودی از آتش خشم ملت علیه خود بکاهد.با این حال جمهوری اسلامی تاکنون سعی کرده است با دولت هایی که مردم سالاری و استکبار ستیزی در آن راه داشته باشد،ارتباط برقرار کند حتی اگر آن کشورها مسلمان نباشند.مانند مردم امریکای جنوبی یا لبنان و بسیاری از کشورهای دیگر.احتمالا دلیل این امر نیز انرژی پتانسیلی باشد که در این جوامع وجود دارد و قادر است یک موج بیداری انسانی را در طول تاریخ رقم بزند همانگونه که تاکنون شاهد بیداری ملتهای امریکای جنوبی و بیداری تدریجی مردمان خاور میانه بوده ایم.پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران روند استکبار ستیزی از ایران به لبنان و افغانستان و سپس عراق و سوریه منتقل شد و امروز دامنه این روند یمن و به تدریج عربستان را در بر خواهد گرفت یعنی همه ملتهای رنج دیده تدریجا بیدار خواهند شد.رنجی که در این دوران ملت مصر خواهند کشید سرانجام منجر به تکامل یک ملت بزرگ خواهد شد و این زمینه شکل گیری بزرگترین قطب مقاومت در قرن بیست و یک است.اما در شرایط فعلی آنچه بر روابط ایران و مصر حاکم است روابط حد اقلی است و ممکن است در آنده به روند تخاصم و رقابت بینجامد.چرا که دولت مصر به تازگی برای بقای خود متوسل به سعودی ها شده که این امر شرایط منطقه را وارد فاز پیچیده تری خواهد کرد.
ژنرال السیسی قصاب مصر پس از کشتن صدها نفر از معترضین مصری و صدور حکم اعدام برای صدها نفر دیگر، که در کمال خونسردی و بدون هیچ اعتراض و واکنشی از جانب دولت های دروغگوی غربی انجام شد، به تازگی انگار شدیدا دچار توهم رهبری جهان عرب شده وعربده کشی می کند و برای مردم یمن خط و نشان می کشد.
رییس دولت نظامیان مصر میگوید :عملیات نظامی تا تسلیم شدن عمله های ایران ادامه خواهد یافت.
همانطور که حزب الله لبنان با مقاومت تاریخی خود در برابر اسرائیل موجب خفت و خواری دولت های فاسد عربی و رسوایی ارتش های خائن آنها شد، انشاءالله شیعیان یمن نیز با مقاومتی جانانه این ۱۰ کشور مهاجم را به خاک ذلت خواهند نشاند و زمینه زوال و فروپاشی درونی آنها را فراهم خواهند کرد
همه تخاصمی که طی روزهای گذشته میان ایران و قطب عربی پدید آمده است موجب شده است یمنی ها پس از عربستان،مصر را دشمن خود بدانند.همه این مسائل بوجود آمده قطعا در آینده روابط ایران و مصر تنگ تر خواهد نمود.