تاثیر مرگ ملاعمر بر چرخش رویکرد احتمالی کابل نسبت به واشنگتن

این مسئله طبیعی است که مرگ رهبر طالبان ملاعمر در شرایط بحرانی منطقه و تعدد دشمنان امریکا از داعش و النصره و القاعده تا ارتش آزاد قطر که هفته گذشته اعلام موجودیت نمود،میتواند زمینه پیوستن اعضای طالبان به داعش و در اختیار قرارگرفتن تعداد بسیار زیادی از پادگان ها و مراکز استقرار این گروه را توسط داعش فراهم نماید.

استقرار داعش بعنوان یک گروه تروریستی بین الملل در افغانستان و پاکستان قطعا نتایج ناگواری برای نیروهای امریکایی و ملت افغانستان و پاکستان و البته همسایه قدرتمند این دو کشور یعنی ایران خواهد داشت.بلعیدن طالبان توسط داعش به این معناست که آرمان های یک گروه تروریستی از حالت در اختیار قرار گرفتن حاکمیت افغانستان به تشکیل یک کشور بزرگ تغییر ماهیت داده و امنیت کل منطقه را به کلی به فنا خواهد داد.

مشاهدات اطلاعاتی در افغانستان و پاکستان نشان داده است که تاکنون تعدادی از اعضای طالبان به داعش پیوسته اند و داعش در افغانستان با طالبان درگیر شده و طالبان بیش از قبل نیازمند از سرگیری مذاکرات صلح با کابل و اسلام آباد است. از سرگیری این مذاکرات نه تنها به نفع دو دولت افغانستان و پاکستان است بلکه ضامن تامین امنیت مرزهای ایران و منافع ایالات متحده نیز خواهد بود.

از طرفی دیگر این مسئله موجب خواهد شد منافع طالبان و نیروهای امریکایی و دولت پاکستان و افغانستان در یک سو قرار بگیرد و صلح پایداری میان طالبان و افغانستان و پاکستان ایجاد گردد و این گروه ها اجازه حضور در بستر سیاسی منطقه را پیدا کنند.جالب است بدانید حضور طالبان افغان در سیاست با وجود حامیان مردمی گسترده ای که به رغم تبلیغات های رسانه اندک جلوه داده میشوند میتواند نقش قابل توجهی در انتخابات آینده افغانستان ایفا نماید و با توجه به رویکرد ضد امریکایی طالبان پیروزی این گروه در انتخابات های بعدی قادر است زمینه خروج نیروهای امریکایی از افغانستان و عزم ملی افغانی ها برای مبارزه با داعش را فراهم آورد که این مشروط به نتیجه بخشی مذاکرات صلح میان این گروه و دولت است.درواقع به نوعی نتیجه بخش بودن مذاکرات صلح را میتوان زمینه پدید آمدن طیف نوینی از مدیران افغان بر مناسب حکومتی این کشور دانست که رویکرد ضد امریکایی در قبال بیگانگان به خود گرفته اند.این روند ممکن است حتی به نفع ایران ختم گردد و دولت آینده افغانستان همگرایی بیشتری با ایران از خود نشان دهد.چرا که ممانعت تهران از همکاری نظامی و اطلاعاتی با واشنگتن علیه طالبان در زمان جرج بوش خود یاداور مناسبات حسنه تهران با طالبان پیش از یازده سپتامبر است که با ورود طالبان به عرصه سیاست افغانستان،احتمال احیای مناسبات گذشته تقویت خواهد شد.باید این نکته را در نظر داشت طالبان شریک و حامی قدیمی اش یعنی سعودی ها را از دست داده است و بازگشت اعتماد به سعودی ها برای طالبان بسیار زمان بر است.از این رو باید گفت در صورت نتیجه بخش بودن مذاکرات صلح دولت آینده عربستان عرصه کشاکش میان تهران و ریاض نیز خواهد بود.

از این رو رویکرد واشنگتن نسبت به این موضوع از سر ناچاری است و آنها به خوبی میدانند که حضور طالبان در سیاست افغانستان به دنبال روند صلح افغان ها میتواند زمینه عدم تمدید قرارداد امنیتی کابل واشنگتن را فراهم آورد.