برسی کلی و اجمالی اوضاع در فلسطین اشغالی

طی ماه های اخیر فلسطینیان کرانه باختری که از پس از پایان جنگ 50روزه در ماه مبارک رمضان و تهدید رهبر عالی  ایران مبنی بر تسلیح کرانه باختری نقطه حساس اسراییل شمرده میشود دچار آتش خشم و اعتراض نسبت به عدم رعایت حقوق ساکنان این منطقه و زمزمه های تخریب قدس و شهرک سازی های گسترده شده است.زیاده خواهی های دولت  اسراییل در این منطقه،تداوم شهرک سازی ها در مناطق اشغالی،ظلم و خشونت علیه مسلمانان داخل خاک فلسطین اشغالی و مسایل متعدد از مواردی است که شعله های این آتش را افروخته است.

گفته میشود تاکنون بیش از 80فلسطینی در درگیری با نظامیان صهیونیست شهید و تعداد بسیار زیادی نیز زخمی شده اند.از طرفی بازداشت فلسطینیان نیز به شدت افزایش یافته است که این حادثه به دنبال شکست مذاکرات صلح محمود عباس با اسراییل صورت گرفته و بار دیگر ثابت کرده است که رژیم اسراییل قصدی برای سازش با فلسطینیان ندارد و ایشان را همواره تهدیدی برای خود تلقی میکند.اسراییل منابعی دارد که اخیرا فاش کرده اند حماس در حال تسلیح کرانه باختری است و این امر ممکن است در آینده برای اسراییل خطری جدی تلقی شود.لذا اسراییل میکوشد تا از طرفی حماس را نیز تحت فشار قرار دهد.برای مثال اسراییل توانسته است با استفاده از غول رسانه ای که در اختیار دارد به نوعی خود را مظلوم این نزاع منطقه ای  نشان دهد.حال آن که اخبار قدس شریف به طور نامتناوب به جهان مخابره میشود و اسراییل در تلاش است تا در این سکوت خبری اقدام به تخریب مسجد الاقصی نماید.تخریب مسجد الاقصی نیز پروژه ای است که بیش از نیم قرن  رژیم صهیونیستی آن را دنبال میکند که هر بار به دلیل مقاومت مسلمانان و در مقاطعی نیز پادرمیانی گروه های متعادل فلسطینی این پروژه ناکام مانده است.اسراییل قادر است هم اکنون نیز این مسجد را کاملا تخریب کند اما نمیداند سرانجام این قضیه به کجا ختم خواهد شد.آیا اسراییل قادر است یک بحران خودساخته را مهار کند؟من بر این باورم که اسراییل در تلاش است تا با تخریب مسجد الاقصی زمینه یک جنگ نهایی با فلسطینیان را فراهم آورد.آن هم در شرایطی که ایران درگیر توافق هسته ای و سوریه و حزب الله درگیر جنگ هستند میتواند مناسب ترین شرایط برای چنین اقدامی باشد.این همان اقدامی است که چند سال پیش ایهود باراک خود بدان تاکید نمود و بیان داشت که در آینده اعراب را بر سر جایشان خواهیم نشاند.

ورود اتحادیه عرب به مسئله:طی روزهای آینده :دبیر کل اتحادیه عرب توانسته است اقدامات مثبتی را برای دفاع از حقوق فلسطینیان انجام دهد که به نوبه خود قابل تحسین است.جلسات مکرر اتحادیه عرب در ریاض میتواند تا حدودی در زمینه سیاسی برای بهبود اوضاع کرانه باختری امیدوار کننده باشد.اما مسئله ای که روشن است اتحاد موجود میان ساکنین غزه و کرانه باختری است.طی جنگ دوسال پیش در ماه مبارک رمضان شاهد برگزاری تظاهرات های گسترده در کرانه باختری در حمایت از حماس و جهاد بودیم و امروز شاهد تظاهراتی هستیم که نشان دهنده حمایت ساکنان غزه از سکنه مسلمان کرانه باختری است که این خود میتواند یک چراغ سبز برای اتحادیه عرب و سایر گروه های اسلامی نظیر اخوان المسلمین تلقی شود.چنانچه اتحادیه عرب به طور جدی به مسئله وارد شود میتوان امیدوار بود که رژیم صهیونیستی دست از شهرک سازی برداشته و کمی در مقابل اعراب خویشتن دار باشد.البته نباید از موضع اعلام نشده امریکا در این مقطع غافل بود.امریکا پیش از این اعلام کرده است که از اسراییل در مقابل تروریست ها حمایت خواهد کرد.سخنی که به عقیده من نوعی پشت گرمی به اسراییل داده است تا عطش خود را برای پیشروی در کرانه باختری افزایش دهد.از این رو سکوت امریکا و نامه نگاری ها و رفت و آمد های دیپلماتیک میان تل آویوو  واشنگتن نشان میدهد که گویا امریکا قصد توقف اسراییل را دارد تا بار سیاسی  کاخ سفید در منطقه سنگین تر از این نشود.البته به نظر میرسد در دولت محمود عباس نیز اختلافاتی در خصوص نحوه از سرگیری مذاکرات صلح یا نحوه برخورد با اسراییل وجود دارد.اما شخص محمود عباس همچنان سعی دارد امریکا را پشتوانه مذاکرات قرار دهد و زمانی به میز مذاکره باز میگردد که امریکا برای صلح دوباره پادرمیانی کند.

اختلافات گروه های مقاومت فلسطینی با محمود عباس نیز به بیشترین میزان خود رسیده است به گونه ای که علیرغم تلاشهای دولت خودگردان برای برقراری رابطه محکم با امریکا،مفاومت در تلاش است تا اسرای بیشتری را از رژیم صهیونیستی در چنگال خود داشته باشد تا نوعی موازنه قدرت در جنگ احتمالی آینده برقرار شود.دو احتمال برای آینده فلسطینیان وجود دارد:

1-تخریب مسجد الاقصی:اسراییل به خوبی میداند اگر قرار باشد جنگی میان ارتش این کشور و حماس و جهاد رخ دهد چه بهتر که این جنگ پس از نیل اسراییل به هدف 50ساله اش رخ دهد و چه بهتر که این جنگ،جنگ نهایی برای اسراییل باشد تا به نوعی اسراییل بتواند اعراب را بر سر جایشان بنشاند.این که اسراییل اقدام به تخریب مسجد الاقصی کند،نمیتواند اقدامی بعید و دور از ذهن باشد.چرا که اوضاع اعراب و البته اوضاع جهان نسبت به قبل بسیار تغییر کرده است.کشورهای اسلامی از مصر گرفته تا لبنان و عراق و ایران و عربستان هرکدام به نوعی درگیر مسائل خاص خود هستند و رژیم صهیونیستی تنها با حماس و جهاد طرف حساب است.جنگ دوسال قبل نیز تا حدود زیادی توان نظامی این دو گروه جهادی را کاسته است.از طرفی اسراییل نسبت به دو سال قبل از غول رسانه ای بسیار بزرگتری برخوردار گشته و به خوبی توانسته است ذهن جهان را به کنترل خود در آورد و خود را از جنایات دوسال پیش در ماه رمضان تبرعه کند و جریان را وارونه جلوه دهد.اما این دولت غاصب به خوبی از قدرت نهفته در میان فلسطینیان مخصوصا ساکنین کرانه باختری رود اردن واقف است و میداند که یک اقدام غلط میتواند اوضاع را نه تنها پشت دیوارهای بتنی و مناطق تحت کنترل اسراییل نظیر الخلیل بدتر کند بلکه قادر است زمینه افروختن آتش در شهرهای اسراییل علی الخصوص شهر قدس را تقویت نماید.

2-سازش با فلسطینیان:شیوه معمول اسراییل که در پایان هر نزاع بنا به آن عمل میشود شیوه سازش است که غالبا با پادرمیانی امریکا صورت میپذیرد.باتوجه به آن که خیزش عمومی فلسطینیان و اقدامات اتحادیه عرب هم زمان با آن طی ادوار اخیر کم نظیر بوده است باید بگویم اگر قرار به سازش باشد اسراییل باید بیش از آنچه که تصورش را دارد به فلسطینیان امتیاز بدهد و به طور جدی باید از کرانه باختری عقب نشینی کند.اما اگر فلسطینیان به زورگویی اسراییل تن دهند ،امتیازی دست آنها را نخواهد گرفت و به تعبیری تنها شاهد آتشی زیر خاکستر هستیم.اظهارات محمود عباس نشان میدهد که او کمی نسبت به قبل تندتر شده است و بیش از پیش به حقوق فلسطینیان اهمیت میدهد که این مسئله بعلاوه توجه دولت خودگردان به حوادث الخلیل قابل تحسین است.

نتیجه:مقاومت فلسطینیان از ابتدا تاکنون بصورت مقطعی بوده است و تداوم خاصی نداشته است و از این روست که تاکنون کاری از پیش نبرده اند و در صحنه سیاسی،حرفی برای گفتن وجود ندارد.لذا رفتار فلسطینیان میتواند اسراییل را در تصمیم گیری دچار نوعی تردید نماید و همانگونه که تاکنون نتوانسته است دست به تخریب مسجد الاقصی بزند در آینده هم نخواهد توانست چنین اقدامی را عملی سازد.از طرفی واکنش کشورهای اسلامی و گروه های نظامی نظیر حزب الله لبنان و البته اتحادیه عرب بعنوان یک مجمع بین المللی میتواند نقش دست برتر را در این نزاع بازی کند.