استحاله،پروژه غرب در پسابرجام

مقدمه

رهبری نظام در سخنان اخیر خود با مسوولان صدا و سیما سخن از استحاله بر بان آوردند سخنی که بیش از همه ما را به یاد سخنان ایشان در دوران اصلاحات می اندازد.آیا این نشان از شباهت این عصر به عصر اصلاحات نیست؟آیا آنچه رهبری پیش از این از آن عنوان ناتوی فرهنگی نام میبردند امروز در کلام ایشان متبلور نیست؟لذا شایسته است سخنان رهبری با دقت برسی و ارزیابی گردد و ضمن برسی آن با حوادث تاریخی جهان و ایران بتوان به یک نتیجه مستقل و نسبتا جامع دست یافت.

نفوذ دشن در دوره پسا برجام

با توجه به آنچه در طول تاریخ اصلاحات رخ داده است،غرب در تلاش است تا با نزدیکی به دولت ایران،به نوعی حمایت خود را از گروه های روشنفکری موافق خود عملی سازد تا بتواند پایگاه اجتماعی مورد نظر خودش را به هر بهانه ای که باشد در میان جاعه ایران بنا نهد.لازم به ذکر است که این مسئله را بگویم که غرب پیش از اینها خود را برای نفوذ در ایران آماده کرده است که شناخت ابعاد دقیق آن مستلزم یک عقبگرد تاریخی به دوران حاکمیت روشنفکران بر عرصه مطبوعات و فرهنگ پس از انقلاب اسلامی است.رییس پیشین سرویس اطلاعات انگلیس میگوید: "من فکر می¬کنم ما نیاز به قدری صبر استراتژیک در قبال ایران داریم تا به آن زمانی برای توسعه و تکامل ظرف 10 تا 15 سال پیش رو بدهیم. البته اگر ایران سعی به گریز هسته ای بکند٬ ما همچنان یک ضامن نهایی که همان حمله محتمل نظامی است٬ داریم. اما من فکر می کنم این احتمال وجود دارد که ایران طی 10 تا 15 سال آینده به کشوری عادی تر و نرمالتر تبدیل شود و ما باید این احتمال را تقویت کنیم" این سخن نشانگر برنامه چند ساله غرب برای تغییر رفتار نخبگان و رهبران ایران است تا به این واسطه بتواند این کشور را با خود همراه سازد و به تعبیر مقام معظم رهبری،ایران انقلابی را به ایران عصر پهلوی و طاغوت بازگرداند.من بر این باورم که امریکایی ها تصور دارند پس از اجرای برجام در ایران،تفکرات انقلابی امام خمینی رحمت الله علیه بر نظام سیاسی این کشور حاکم نخواهد بود.

نفوذ نرم به جای گزینه نظامی

تاریخ امریکا علی الخصوص پس از جنگ جهانی دوم نشان داده است که برخورد این کشور با سایر کشورهای معند خود به نحو به خصوصی بوده است.بسیاری از تحلیلگران امریکایی سیستم سیاسی انقلاب اسلامی را بسیار شبیه به سیستم انقلاب اکتبر روسیه میدانند و بر این باورند که سرنگونی آن نیز باید به همان شیوه ای صورت پذیرد که تاریخ شوروی پایان پذیرفت.ایالات متحده امریکا در برابر شوروی،بسیار اندیشید و پس از کسب تجربه فراوان تصمیم به خلع سلاح آن با ابزار فرهنگ و سیاست گرفت و خود را از هرگونه تقابل نظامی بر حزر داشت. تقابل شوروی و آمریکا در مسیر گسترش و محصور کردن کمونیسم به بسیاری از نقاط جهان به ویژه اروپای غربی، خاورمیانه و جنوب شرقی آسیا نیز کشیده شد ولی نهایتاً با سقوط کمونیسم و فروپاشی و تجزیه اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ به پایان رسید! آمریکا حالا با تکیه بر تجربه عظیم تاریخی خود در رابطه با شوروی و بسیاری از دیگر کشورهای جهان سعی دارد در حالی که در کشورهای دیگری همچون سوریه، لبنان و یمن درگیر جنگ نیابتی با ایران است؛ پیش زمینه استحاله و فروپاشی نظام جمهوری اسلامی را از درون فراهم نماید.آنچه امریکایی ها تاکنون در ایران به دنبال آن بوده اند اجرای همان طرحی است که در روسیه با موفقیت عملی شد و یک امپراطوری بدون جنگ به چاله های تاریخ پیوست.امریکا سالت را بزرگترین دروازه ورود به شوروی میداند و در حالی که خصومت نظامی هنوز پابرجاست،حرکت های آرام و خزنده از مرزهای روسیه خود را به کرملین میرسانند و اینگونه شوروی مزمحل میشود.آنچه امریکا در ایران به دنبال آن است جریان هایی است که پیاده نظام لشکر امریکایی را برای تهاجم فرهنگی به فرهنگ جامعه ایرانی تامین کنند تا به نوعی غرب آخرین ضربه را در میدان بر صورت حریف وارد آورد.

غفلت فرهنگی،آسیبی جبران ناپذیر و نتیجه گیری

اگر اقدامات مدیران ارشد وزارت ارشاد طی این دوسال اخیر را مورد ارزیابی قرار دهیم دقیقا این انفعال مدیریتی را خواهیم دید.عقاید و باورهای بسیاری از مدیران رده اول وزارت ارشاد قادر است در عرصه داخلی یک ناتو فرهنگی را تشکیل دهد که این میتواند خطری جدی برای جامعه تلقی گردد و من باید بگویم چنانچه این روند تداوم یابد،خطری جدی آینده جمهوری اسلامی ایران را تهدید خواهد نمود.مقام معظم رهبری در دیدار با مسوولین رسانه این مسئله را بیان داشتند که نفوذ فرهنگی بسیار خطیر تر از نفوذ سیاسی است چرا که تغییراتی که در زندگی ایرانیان بوجود بیاید به مرور میتواند موجبات براندازی نظام اسلامی را فراهم آورد که این به معنای از دست دادن استقلال کشور و بازگشت به دوران طاغوت است.از طرفی من بر این عقیده ام که تاکید رهبر فرزانه انقلاب بر ادامه فعالیت نهادهای فرهنگی مردمی و خودجوش ناطر به همین واقعیت تلخ است که دستگاه متولی فرهنگ در بدنه دولت تا حد زیادی در جهت عملی نمودن پروژه نفوذ فرهنگی غرب در متن جامعه انقلابی ایران عمل می کند

.